ρεφενηδόν

Ν

επίρρ. με ρεφενέ.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ρεφενές + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. βαθμ-ηδόν). Το επίρρ. σχηματίστηκε χάριν αστεϊσμού].